Ο Άγιος Πρόδρομος, βρίσκεται στην κεντρική Χαλκιδική. Απέχει από την πρωτεύουσα, τον Πολύγυρο, μόλις 14 km. και από την Θεσσαλονίκη 50 km. Μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας, υπάγεται στον Δήμο Πολυγύρου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το χωριό κατοικείται από 452 κατοίκους, οι οποίοι ως επί το πλείστον ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία, την εστίαση και τουρισμό, ή εργάζονται στα μεταλλεία Γερακινής (και παλαιότερα στου Βάβδου).

Η γραφική τοποθεσία στην οποία είναι χτισμένος ο Άγιος Πρόδρομος, με τον Ρεσετνικιώτη ποταμό - ή Τρανό λάκκο, ο οποίος αποτελεί μία από τις πηγές του Ολύνθιου - να διαρρέει το χωριό, τα παραδοσιακά σπίτια και την αναπαλαιωμένη εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (χτισμένη το 1851), το καθιστούν πόλο έλξης πολλών επισκεπτών. Στις παραδοσιακές ταβέρνες - 9 στον αριθμό - ο επισκέπτης μπορεί να γευτεί το πασίγνωστο σουβλάκι Αγίου Προδρόμου, παραδοσιακό ψωμί και γλυκά, μέλι, καφέ κτλ.

Σημαντικές εορτές αποτελούν η Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου, το πανηγύρι στο εξωκλήσι του Αγίου Προδρόμου στις 28-29 Αυγούστου, το οποίο μάλιστα από τα παλαιά χρόνια συγκέντρωνε πλήθος πιστών, το πανηγύρι του Αγίου Χριστοφόρου, του Αη-Γιώργη, του Αη-Λια, της Αγ. Άννας.

Στην μακραίωνη ιστορία του, στο χωριό έχουν διασωθεί και πολλά έθιμα, όπως “Οι Φουταροί”, που ψάλουν τα τοπικά κάλαντα την παραμονή των Θεοφανείων, “Οι φουτχιές” που ανάβουν στις πλατείες του χωριού την παραμονή της Γεννήσεως του Αγίου Προδρόμου στις 23 Ιουνίου, το παραδοσιακό μασκάρεμα των παιδιών τις Απόκριες, η λιτανεία της ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής και άλλα πιο ξεχασμένα, όπως “Οι Λαζαρίνες”, “Το έθιμο της σ’χωρήσεως”.

3/4/09

Η Κυργιαννάκινα (Αρναία)

Η Κυργιαννάκινα1
Σαν σήκουσαν ‘πανάσταση,
σαν σήκουσαν παντέρα
για να χαλάσουν τα χουριά
κι τα Μαντιμουχώρια,
σαν πάτησαν και πήρανε
όλου παλικαράκια,
πήραν ασήμ’, πήραν φλουριά,
πήραν μαργαριτάρια.
Πήραν κι τ’ν Κυργιαννάκινα
πρώτην αρχουντουπούλα,
απ’ του φλουρί δεν φαίνουνταν
κι απ’ του μαργαριτάρι
κι απ’ του γαλάζου κάμπουχα
δε μπόρειε να λυγίσει.
- Πιρπάτα Κυργιαννάκινα,
πιρπάτα αρχουντουπούλα,
μήνα τ’ ασήμια σι βαρούν,
μην’ τα μαργαριτάρια;
- Ουδέ τ’ ασήμια μι βαρούν,
ουδέ μαργαριτάρια
μου μι βαρούνι μπέη μου
του γιου μου τα φαρμάκια.
Σαν πά’ κουντά, σαν πά’ σιμά
στου βασιλιά σουλτάνου
κι σαν την είδ’ ου βασιλιάς
ου βασιλιάς σουλτάνους
‘π’ του θρόνου του σηκώθηκι
τη βάζει να καθίσει.
1. Το τραγούδι αυτό έχει καταγραφεί στο περιοδικό "Αρναία" το 1988.
Αναρτήθηκε από Γιάννης Σαράφης
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)