Ο Άγιος Πρόδρομος, βρίσκεται στην κεντρική Χαλκιδική. Απέχει από την πρωτεύουσα, τον Πολύγυρο, μόλις 14 km. και από την Θεσσαλονίκη 50 km. Μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας, υπάγεται στον Δήμο Πολυγύρου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το χωριό κατοικείται από 452 κατοίκους, οι οποίοι ως επί το πλείστον ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία, την εστίαση και τουρισμό, ή εργάζονται στα μεταλλεία Γερακινής (και παλαιότερα στου Βάβδου).

Η γραφική τοποθεσία στην οποία είναι χτισμένος ο Άγιος Πρόδρομος, με τον Ρεσετνικιώτη ποταμό - ή Τρανό λάκκο, ο οποίος αποτελεί μία από τις πηγές του Ολύνθιου - να διαρρέει το χωριό, τα παραδοσιακά σπίτια και την αναπαλαιωμένη εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (χτισμένη το 1851), το καθιστούν πόλο έλξης πολλών επισκεπτών. Στις παραδοσιακές ταβέρνες - 9 στον αριθμό - ο επισκέπτης μπορεί να γευτεί το πασίγνωστο σουβλάκι Αγίου Προδρόμου, παραδοσιακό ψωμί και γλυκά, μέλι, καφέ κτλ.

Σημαντικές εορτές αποτελούν η Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου, το πανηγύρι στο εξωκλήσι του Αγίου Προδρόμου στις 28-29 Αυγούστου, το οποίο μάλιστα από τα παλαιά χρόνια συγκέντρωνε πλήθος πιστών, το πανηγύρι του Αγίου Χριστοφόρου, του Αη-Γιώργη, του Αη-Λια, της Αγ. Άννας.

Στην μακραίωνη ιστορία του, στο χωριό έχουν διασωθεί και πολλά έθιμα, όπως “Οι Φουταροί”, που ψάλουν τα τοπικά κάλαντα την παραμονή των Θεοφανείων, “Οι φουτχιές” που ανάβουν στις πλατείες του χωριού την παραμονή της Γεννήσεως του Αγίου Προδρόμου στις 23 Ιουνίου, το παραδοσιακό μασκάρεμα των παιδιών τις Απόκριες, η λιτανεία της ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής και άλλα πιο ξεχασμένα, όπως “Οι Λαζαρίνες”, “Το έθιμο της σ’χωρήσεως”.

1/6/09

Απονομή χάριτος στους Χαλκιδικιώτες εξορισμένους για τα γεγονότα του 1878

Εφημερίδα: Φάρος της Μακεδονίας
Τεύχος: 713
Ημερομηνία: 20 Οκτωβρίου 1882
Ως γνωστόν τοις ημετέροις αναγνώσταις 8 εκ των κατηγορουμένων δια τα εν Χαλκιδική συμβάντα του 1878, καταδικασθέντες υπό του εν Θεσσαλονίκη εδρεύοντος στρατοδικείου, απεστάλησαν οι μεν 6 εις Άδανα εξόριστοι, οι δε 2, ως υπήκοοι έλληνες εις Ελλάδα. Έκτοτε δε η Α. Θ. Π. ο οικουμενικός πατριάρχης, πατρικώς προνοών, ουκ επαύσατο διενεργών προσηκόντως υπέρ της απολυτρώσεως των καταδικασθέντων, εσχάτως μάλιστα και αμέσως προς την Α.Μ. τον Σουλτάνον υπέβαλεν αίτησιν δια του Παν. Αγίου Κασσανδρείας, ευθύ επί τούτω μεταβάντος εις τα ανάκτορα προ τινών ημερών κατ’ εντολήν της Α. Θ. Παναγιότητος. Την αίτησιν ταύτην λαβούσα υπ’ όψιν η Α.Μ. ο Σουλτάνος ηυδόκησεν εν τη υψηλή Αυτού ευμενεία να απονείμη τοις καταδικασθείσι χάριν και αμνηστείαν επεκτεινομένην ου μόνον προς τους εξορίστους και τους εν υπερορία διατελούντας, αλλά και προς αυτούς τους εκ Θεσσαλονίκης κατά τας ημέρας των συλλήψεων εις το εξωτερικόν απελθόντας. Η πράξις αύτη της Α. Μ. του ευμενεστάτου ημών άνακτος επιπροστιθείσα μίαν έτι απόδειξιν της μεγαθύμου αύτου και ευσπλαγχνικωτάτης καρδίας, προκαλεί την στιγμήν ταύτην τας προς τον Ύψιστον υπέρ του υψηλού αυτού ονόματος ευλογίας των αθώων τέκνων, εις α αποδίδωσιν η Α. Μ. τους πατέρας και τα στηρίγματα των τέως την στέρησιν αυτών θρηνουσών οικογενειών.
(Εκ της Αυγής.)
--------------------------------------------------------------------------------------------
Εφημερίδα: Φάρος της Μακεδονίας
Τεύχος: 717
Ημερομηνία: 2 Νοεμβρίου 1882
Επανέκαμψαν εκ της εν Αδάνοις εξορίας αυτών οι κ.κ. Χ’’Γεώργιος, Νικόλαος Βλάχος εκ Λαριγκόβης αμφότεροι˙ Νικόλαος Λουκιώτης, Στέριος Καραθανασιάδου από Λιβάδι˙ Παπά Ιερόθεος από Ίσβορον και Αγαπητός από Ορμύλια˙ άπαντες καταδικασθέντες ένεκα των Χαλκιδικών. Μετά πόσης χαράς επανείδον αυτούς οι οικείοι και ομοπάτριδες και πόσα δάκρυα χαράς και ευγνωμοσύνης κατέρρευσαν υπέρ του φιλολάου άνακτος Σουλτάν Απτούλ Χαμίτ Χαν, Ου το βάθος της ευγενείας των υψηλών αισθημάτων είνε πάντοτε να απονέμη την συγγνώμην εις τους αμαρτάνοντας και την χάριτα εις τους μετανοούντας. Το δε όνομα του προσφιλούς και μεγαθύμου Άνακτος έσεται εσαεί εγκεχαραγμένον εις τας καρδίας των οικογενειών των πιστών Αυτού υπηκόων, οίτινες καθ’ εκάστην δέονται τω Υψίστω υπέρ της μακροθυμίας και ολβιότητος Αυτού.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Εφημερίδα: Φάρος της Μακεδονίας
Τεύχος: 718
Ημερομηνία: 6 Νοεμβρίου 1882
Εν τω προηγουμένω ημών φύλλω δημοσιεύσαντες τα ονόματα των εκ της εξορίας επανακαμψάντων κατά λάθος παρεισέφρυσε το όνομα Νικόλαος Λουκιώτης εκ Λειβαδίου, αντί Νικόλαος Χ’’Αναγνώστου (Σικυώτης) εκ Ποληγύρου˙ διό και επιδιορθούμεν το λάθος ημών τούτο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου