Ο Άγιος Πρόδρομος, βρίσκεται στην κεντρική Χαλκιδική. Απέχει από την πρωτεύουσα, τον Πολύγυρο, μόλις 14 km. και από την Θεσσαλονίκη 50 km. Μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας, υπάγεται στον Δήμο Πολυγύρου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το χωριό κατοικείται από 452 κατοίκους, οι οποίοι ως επί το πλείστον ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία, την εστίαση και τουρισμό, ή εργάζονται στα μεταλλεία Γερακινής (και παλαιότερα στου Βάβδου).

Η γραφική τοποθεσία στην οποία είναι χτισμένος ο Άγιος Πρόδρομος, με τον Ρεσετνικιώτη ποταμό - ή Τρανό λάκκο, ο οποίος αποτελεί μία από τις πηγές του Ολύνθιου - να διαρρέει το χωριό, τα παραδοσιακά σπίτια και την αναπαλαιωμένη εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (χτισμένη το 1851), το καθιστούν πόλο έλξης πολλών επισκεπτών. Στις παραδοσιακές ταβέρνες - 9 στον αριθμό - ο επισκέπτης μπορεί να γευτεί το πασίγνωστο σουβλάκι Αγίου Προδρόμου, παραδοσιακό ψωμί και γλυκά, μέλι, καφέ κτλ.

Σημαντικές εορτές αποτελούν η Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου, το πανηγύρι στο εξωκλήσι του Αγίου Προδρόμου στις 28-29 Αυγούστου, το οποίο μάλιστα από τα παλαιά χρόνια συγκέντρωνε πλήθος πιστών, το πανηγύρι του Αγίου Χριστοφόρου, του Αη-Γιώργη, του Αη-Λια, της Αγ. Άννας.

Στην μακραίωνη ιστορία του, στο χωριό έχουν διασωθεί και πολλά έθιμα, όπως “Οι Φουταροί”, που ψάλουν τα τοπικά κάλαντα την παραμονή των Θεοφανείων, “Οι φουτχιές” που ανάβουν στις πλατείες του χωριού την παραμονή της Γεννήσεως του Αγίου Προδρόμου στις 23 Ιουνίου, το παραδοσιακό μασκάρεμα των παιδιών τις Απόκριες, η λιτανεία της ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής και άλλα πιο ξεχασμένα, όπως “Οι Λαζαρίνες”, “Το έθιμο της σ’χωρήσεως”.

20/7/09

Τ' Αη-Λια (Παγχαλκιδικιώτικο)

Τ' Αη-Λια1
Σημί-νι-ρα, εί, λέει, σημί-νί-ρα, εί ση-
μί-νί-ρα εί, μαρ' είνι τ' Α-να-ηλιά
σημίρα είνι τ' Αη-Λια
κι τ' Αη-Λια η μέρα. (δις)
Κοσμού-νους πααίν', λέει, κοσμού-νους πααίν' κο-
σμού-νους πααίν', πααίν στουν Α-να-ηλιά
κόσμους παίν' στουν Αη-Λια
κι η Γιρακίνα κλαίει. (δις)
Κι η μά-να-να της, λέει, κι μά-να-να της κι η
μά-να-να της, να της την έ-νε-λιγι
κι η μάνα της την έλιγι
κι την παρηγουρούσι. (δις)
Σώπα-να μαρ' Γι, λέει, σώπα-να μαρ' Γι, σώ-
πα-να μαρ' Γι, μαρ' Γιρακί-νι-να μου
σώπα μαρ' Γιρακίνα μου
κι μη παραπουνιέσι. (δις)
Του πώ-νως μι λες, λέει, του πώ-νως μι λες, του
πώ-νως μι λες, μι λες, μανί-νι-τσα μου
του πώς μι λες μανίτσα μου
να μη παραπουνιέμι. (δις)
Πέντι-νι πιδιά, λέει, πέντι-νι πιδιά πέ-
ντι-νι πιδιά, πιδιά μι γύ-νι-ριψαν
πέντι πιδιά μι γύριψαν
τα πέντι αρχουντουπαίδια. (δις)
Κι διά-να-λιξις, λέει, κι διά-να-λιξις κι
διά-να-λιξις,λέει, κι μ' έ-νε-δουσις
κι διάλιξις κι μ' έδουσις
του πλιο φτουχό της χώρας. (δις)
1. Το συγκεκριμένο τραγούδι συναντάται σε πολλές περιοχές της Χαλκιδικής, και χορεύεται είτε απλά ως συρτό, είτε μαζί με κάποια παραλλαγή των βημάτων στους τελευταίους δύο στίχους κάθε στροφής, όπου ο κύκλος του χορού ενώνεται και οι χορευτές πραγματοποιούν μία παλινδρόμιση μέσα-έξω. Επίσης στο συγκεκριμένο τραγούδι συναντάται και το συνηθισμένο σε πολλά μέρη της Χαλκιδικής φαινόμενο να παρεμβάλονται ανάμεσα στις λέξεις κάποιες βοηθητικές συλλαβές (π.χ. νι, νε νο, να, λι κτλ.), έτσι ώστε το τραγούδι να γίνεται λιγότερο μακρόσυρτό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου